Σάββατο, Αυγούστου 27, 2005

Μετά την προσαρμογή

Την Τρίτη που μας πέρασε έχασα την έξοδό μου λόγω νυκτερινής εκπαίδευσης. Ανεβήκαμε σε ένα βουνό και κάναμε εξάσκηση στην κίνηση κατά την νύκτα και στην κάλυψη/απόκρυψη.

Στην πρώτη ευκαιρία, θα ανεβάσω μια φωτογραφία μου με την φάτσα μου γεμάτη λάσπες και φούμο. Έτσι, για να δείτε ότι το "μεικ-απ" που βάζει ο Ράμπο με μια γραμμή στο ένα μάγουλο και άλλη μια στο άλλο παραείναι κυριλέ.

Τσσσσσ, γίναμε και κομμάντα, τρομάρα μας.

Την Παρασκευή είχαμε τελετή Παράδοσης-Παραλαβής του Λόχου, μιας που ήρθε καινούριος διοικητής. Φυσικά η προετοιμασία απαιτούσε extreme αγγαρειομαχίες. Όσο για τον νέο δίκα, τα πράγματα διαφαίνονται δυσοίωνα και αναμένεται τέντωμα.

Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα....

Δευτέρα, Αυγούστου 15, 2005

Έφτασα

Καλά ξεκινήσαμε.

Ο λόχος μου βρίσκεται μέσα σε ένα τεράστιο στρατόπεδο στην άκρη της Αλεξανδρούπολης. Απ'ότι φαίνεται, έχει μαζευτεί κάθε καρυδιάς καρύδι εδώ πέρα, οι βυσματομαχίες δίνουν και παίρνουν ενώ υπάρχει και επερχόμενη αλλαγή διοικητή. Οι υπηρεσίες είναι λίγο στριμωγμένες και το πρόγραμμα μέχρι τώρα έλεγε μία έξοδος την βδομάδα.

Τα καλά νέα είναι ότι πήρα πλήρη βδομάδα προσαρμογής και έχω κάθε μέρα έξοδο. Επίσης (για μετά την προσαρμογή) οι διανυκτερεύσεις είναι διαθέσιμες στον οποιοδήποτε (άσχετα με το αν έχει κάπου να κοιμηθεί) ενώ παίζουν και καθημερινά υπηρεσιακά σημειώματα ώστε να βγαίνουμε όλοι για ένα καφέ ή για να κάνουμε κάποια δουλειά. Όσο για τις υπηρεσίες, τα πράγματα θα βελτιωθούν σύντομα, αφού ήρθαμε συνολικά 8 νέα άτομα στην μονάδα. Εεε, που θα πάει...

Οι εγκαταστάσεις είναι ψιλοχάλια (2 τουαλέτες και 2 ντουζιέρες) αλλά το ΚΨΜ είναι ...χάρμα ειδέσθε! Καναπέδες, τζάκι, δύο tv με dvd και Nova, δύο μπιλιάρδα, ένα ποδοσφαιράκι ενώ τα είδη που πουλάει κυμαίνονται από καφέ, κρουασάν, χυμούς, μπιφτέκια, σουβλάκια εώς μπλουζάκια, παραλλαγές, mp3 players, ρολόγια, στερεοφωνικά αυτοκινήτου, φέτες dvd, ηχοσυστήματα με αποκορύφωμα το ....ολοκαίνουριο Sony PSP (για το οποίο ούτε ο Γερμανός δεν έχει φέρει ακόμα παιχνίδια). Απίστευτο!

Τα πράγματα δεν είναι πολύ "προβλεπέ", επικρατεί μια χαλαρότητα αλλά μην φανταστείτε και κανένα ελεύθερο κάμπινγκ.

Για τα υπόλοιπα, αναμείνατε. Προς το παρόν, προσαρμόζομαι.

Ααααα! Η Αλεξανδρούπολη είναι το τέλειο μέρος για να έχεις έξοδο. Όμορφη πόλη, πολύς κόσμος, καφετέριες, μπαράκια, φαστφουντάδικα, ταβερνάκια, you name it. Επίσης σε ακτίνα βολής βρίσκεται.... όλη η Θράκη. Προχθές κάναμε εξόρμηση στην Ξάνθη για να δούμε κάτι παλιοσειρές, ενώ χθες μια βολτούλα ...150 χλμ προς τα πάνω ήταν επιβεβλημένη για να δω την γιαγιάκα μου. Άμα βελτιωθούν και οι υπηρεσίες, έχει να πέσει μπόλικη βόλτα.

Πέμπτη, Αυγούστου 11, 2005

Πάμε για άλλα

Χαιρετώ σας.

Τα λέμε από Αλεξανδρούπολη πάλι...

Τρίτη, Αυγούστου 09, 2005

Balancing the checkbook

Παίζοντας με το γνωστό καταραμένο αρχείο "Μέρες Θητείας.xls" , έκανα και μια τροποποίηση ώστε να υπολογίζει και τις μέρες που είχα άδεια.

Μετρώντας και τις προαναχωρήσεις, οι συνολικές μέρες άδειας μέχρι τώρα είναι ...37!!! Έχω γλιτώσει έναν μήνα θητεία μέχρι τώρα και δεν το πήρα χαμπάρι! Και μάλιστα, από αυτές, γραμμένες είναι μόνο 8!

Οπότε, για τους υπόλοιπους 6 μήνες μου μένουν 10 μέρες κανονικής άδειας, 12 μέρες άδειας παραμεθορίου, 18 μέρες ειδικής άδειας (την οποία και *φυσικά* θα εξαντλήσω) = 40 μέρες.

Προσθέστε τίποτις οδοιπορικά, ΠΣΚ, κάτι αιμοδοτικές που δεν πήρα ακόμα και καμιά τιμητική... φτάσαμε στις 55-60 μέρες άδεια.

Έτσι, μάλιστα, παλεύεται η κατάσταση :Ρ

Και, παρακαλώ, να σημειωθεί ότι δεν έχω φάει ούτε μισή μέρα κράτησης. Το μητρώο μου είναι κατάλευκο :)

Παρενέργειες

Είμαι στο σπίτι μου (τριήμερο φύλλο πορείας, αραλίκι), ετοιμάζω την φραπεδιά μου και χτυπάει το τηλέφωνο.

Πριν ακόμα απαντήσω, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι ..."ΓΕΠ, παρακαλώ;"

Αίσχος. Δυόμισι μήνες έκατσα στο γραφείο πληροφορικής και τηγανίστηκε το μυαλό μου. Άντε να δούμε πόσο καιρό θα κάνουμε να το ξεπεράσουμε κι αυτό το κόλλημα. Κάτι τέτοια βλέπω και καταλαβαίνω τον πατέρα μου που ακόμα βλέπει εφιάλτες ότι έχασε το τζόκευ του. Ή τον κολλητό μου που τον πρώτο καιρό μετά την απόλυση ξυπνούσε το πρωί για να φυλάξει σκοπιά στην... πυλωτή της πολυκατοικίας.

Γιατρέ, γιατί αυτή η άσπρη ζακέτα έχει μπλεγμένα μανίκια;

Ααα, να μην ξεχάσω και τις άλλες παρενέργειες. Ξαναπήρα τα κιλά που έχασα στο κέντρο. Συν 2 ακόμα. Κακούργα κενωνία...

Δευτέρα, Αυγούστου 08, 2005

Έξι μήνες και σήμερα...

Σήμερα άρχισε η διαδικασία πεπαλαίωσης. 182 και σήμερα, βλέπεις. Συμπληρώθηκε πλήρως η μισή θητεία. 6 μήνες. 183 μέρες. Από δω και πέρα, διαλύομαι και απολύομαι. Εεεεε, καλά, διαλύομαι και ...βλέπουμε.

Μάζεψα τις υπογραφούλες μου, πήρα το φύλλο πορείας μου, χαιρέτησα κόσμο και κοσμάκη (όχι όλους, έχουμε και φιλότιμο), φορτώθηκα το λουκάνικο στην πλάτη και βουρ. Πάει και το Πολύκαστρο. Καλα ήταν, ωραία τα περάσαμε, αλλά πάμε για άλλα.

Και μιας που παλιώνουμε σιγά-σιγά...

Πάει ο παλιός φαντάρος
ήρθε η νέα η σειρά
ήρθε ο νέος με τα λέπια
και την ποντικοουρά

Καλή σκοπιά, καλή σκοπιά, χαρούμενα καλά γερμανικάαααα

Παρασκευή, Αυγούστου 05, 2005

Αντίο, μικρό κομπλεξικό χακί ανθρωπάκι.

Την Δευτέρα θα εμφανίσω τα μούτρα μου τελευταία φορά στην ταξιαρχία, το υπόσχομαι, δεν θα με ξαναδείς.

Θα πρέπει να χαίρεσαι. Το ότι φεύγω είναι μια τέλεια ευκαιρία για να βρεις έναν καινούριο φαντάρο που θα τον απειλείς με τον χειρότερο τρόπο μπροστά σε άλλους αξιωματικούς, με τέτοιο τρόπο ώστε να ρισκάρεις ακόμα και την καριέρα σου, και μετά από 3 μέρες να είσαι όλο χαμόγελα και γλύκες και να τον ευχαριστείς που τρέχει για τα δικά σου τα θελήματα.

Αύριο είναι η τελευταία ευκαιρία σου να μου απαγορεύσεις την είσοδο στο "γραφείο σου", ακόμα και αν προσπαθώ να σου φτιάξω τον υπολογιστή που χάλασες ώστε να συνεχίσεις την δουλειά σου.
Αύριο είναι η τελευταία ευκαιρία σου να με βάλεις να κάνω τις δουλειές των φαντάρων του δικού σου γραφείου.
Αύριο είναι η τελευταία ευκαιρία σου να με χώσεις να κάνω δουλειά άσχετη με το στράτευμα, από την οποία εσύ βγάζεις λεφτά.

Συγγνώμη που βελτιώνω τις συνθήκες εργασίας ΣΟΥ με την ποταπή μου παρουσία.
Υπόσχομαι να μην το ξανακάνω.
Υπόσχομαι να μην ξαναβεβηλώσω το ιερό σου γραφείο.
Υπόσχομαι να μην σε βγάλω ξανά ασπροπρόσωπο στον ταξίαρχο.
Υπόσχομαι να μην σε ξαναδιευκολύνω όταν δεν προβλέπεται.
Ελπίζω να μην σε ξαναδώ.
Εύχομαι να μην καταλάβουν τα παιδιά σου τι μαλάκας είσαι.