Παρασκευή, Αυγούστου 05, 2005

Αντίο, μικρό κομπλεξικό χακί ανθρωπάκι.

Την Δευτέρα θα εμφανίσω τα μούτρα μου τελευταία φορά στην ταξιαρχία, το υπόσχομαι, δεν θα με ξαναδείς.

Θα πρέπει να χαίρεσαι. Το ότι φεύγω είναι μια τέλεια ευκαιρία για να βρεις έναν καινούριο φαντάρο που θα τον απειλείς με τον χειρότερο τρόπο μπροστά σε άλλους αξιωματικούς, με τέτοιο τρόπο ώστε να ρισκάρεις ακόμα και την καριέρα σου, και μετά από 3 μέρες να είσαι όλο χαμόγελα και γλύκες και να τον ευχαριστείς που τρέχει για τα δικά σου τα θελήματα.

Αύριο είναι η τελευταία ευκαιρία σου να μου απαγορεύσεις την είσοδο στο "γραφείο σου", ακόμα και αν προσπαθώ να σου φτιάξω τον υπολογιστή που χάλασες ώστε να συνεχίσεις την δουλειά σου.
Αύριο είναι η τελευταία ευκαιρία σου να με βάλεις να κάνω τις δουλειές των φαντάρων του δικού σου γραφείου.
Αύριο είναι η τελευταία ευκαιρία σου να με χώσεις να κάνω δουλειά άσχετη με το στράτευμα, από την οποία εσύ βγάζεις λεφτά.

Συγγνώμη που βελτιώνω τις συνθήκες εργασίας ΣΟΥ με την ποταπή μου παρουσία.
Υπόσχομαι να μην το ξανακάνω.
Υπόσχομαι να μην ξαναβεβηλώσω το ιερό σου γραφείο.
Υπόσχομαι να μην σε βγάλω ξανά ασπροπρόσωπο στον ταξίαρχο.
Υπόσχομαι να μην σε ξαναδιευκολύνω όταν δεν προβλέπεται.
Ελπίζω να μην σε ξαναδώ.
Εύχομαι να μην καταλάβουν τα παιδιά σου τι μαλάκας είσαι.

2 Comments:

At 6:28 μ.μ., Blogger Phantasmak said...

Ρε δε λες καλά που υπάρχει κι ο στρατός να τους μαντρώνουν όλους αυτούς εκεί μέσα και να ησυχάζουμε οι απ' ένω... Θα μου πεις εμείς που πάμε φαντάροι τι φταίμε...

 
At 4:01 π.μ., Blogger Tyxod said...

Σωστό κι αυτό.. φαντάζεσαι ο αξ/υπάξ στον οποίο με τόσο τρυφερά λόγια αναφέρεσαι να ήταν ο περιπτεράς σου; θα πήγαινες να πάρεις τσιγάρα και θα σε καντίλιαζε... ή ο κουρέας σου;

Άλλα για στάσου ένα λεπτό... αν ήταν ο περιπτεράς σου ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΕΙ, αλλιώς θα πήγαινες στον δίπλα... αν ήταν ο κουρέας σου, ΟΥΤΕ ΑΠ'ΕΞΩ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΝΟΥΣΕΣ... έτσι λοιπόν ο εν λόγω βλαμμένος θα πέθαινε της πείνας (σε μια ουτοπική κοινωνία)... ή θα ΑΝΑΓΚΑΖΟΤΑΝ να σου χαμογελάει και να σε ευχαριστεί κάθε φορά που θα του έδινες τα ωραία σου λεφτάκια...

Σειρά, λίγες και σήμερα... Κοινότυπο, αλλά αυτός ο κακομοίρης έχει μια ζωή και σήμερα...

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home