Παρασκευή, Ιανουαρίου 27, 2006

10 και σήμερα.

Είναι πολλές; Όχι ε; :D

Οι έγκυρες πηγές μου λένε ότι ο ταξίαρχος έκανε ξαφνική βόλτα σε γνωστό φυλάκιο της ταξιαρχίας και βρήκε τον σκοπό να παίζει τάβλι με το περίπολο στο εστιατόριο του φυλακίου. Χμμμμ, χάνουμε όλον τον καλό τον χαβαλέ...

Α ναι... επίσης το βράδυ πιάνει -12...

Πέμπτη, Ιανουαρίου 26, 2006

-7

Κάπου τόσο έπιασε προχθές στην Αλεξανδρούπολη το βράδυ. Φυσικά, δεν νομίζω να βελτιώθηκε καθόλου η κατάσταση μέχρι σήμερα.

Αγωνιστικούς χαιρετισμούς στα παιδιά που πρέπει να κάνουν σκοπιές (έστω και μονόωρες πλέον) μετά από βραδυνές εκπαιδεύσεις και πορείες.

Makes me glad to be here...

Κυριακή, Ιανουαρίου 22, 2006

Τις τελευταίες μέρες βγαίνω, διασκεδάζω και ξενυχτάω λες και είναι η τελευταία φορά που παίρνω άδεια.

Ωπ. Λάθος.

Είναι όντως η τελευταία μου άδεια.

Γιατί μετά απολύομαι!
.
.
.
.
.
...χαζό παιδί, χαρά γεμάτο....

Κυριακή, Ιανουαρίου 15, 2006

Πάει!

Τέλος! Εσχατιά των πάντων επήλθε!

Η σκοπιά του 6-8 ήταν η τελευταία. Κρυμμένος μέσα στην ανοιχτή αποθήκη, παρέα με τους ξηρούς καρπούς (χωρίς αλκοόλ, δεν κατεβαίνει το πρωί) και τον Muddy Waters να τραγουδάει Mannish Boy στο mp3 player, έκανα την τελευταία μου υπηρεσία. Πανσέληνος το βράδυ, αλλά και -2 βαθμούς.

Ο επόμενος που ήρθε να μ'αλλάξει, έτυχε θερμότατης (πανηγυρικής θα έλεγα) υποδοχής. Μετά την τελετουργία παράδοσης της σκοπιάς στον νέο, έσυρα το όπλο μου στον λόχο όπου και φρόντισα να κάνω εντυπωσιακή είσοδο. Ένας τρελός με ένα σεντόνι στο κεφάλι έτρεχε πάνω κάτω και φώναζε "Τέλος".

Τσκ τσκ. Σαν μωρά παιδιά, κοτζάμ μαντράχαλοι.

Αύριο το πρωί, μαζί με τον συνονόματο φιλαράκο, παραδίδουμε όπλα στην αποθήκη (καλά ξεκουμπίδια), φορτωνόμαστε στο Punto και πάμε για μπάνιο σε κανονική μπανιέρα. Διότι...

Απολύομαι ψαρούκλες, τα μαλλιά μου κάνω μπούκλες
Απολύομαι στραβάδια, δεν κοιμάμαι πια τα βράδια
Απολύεται ο παλιός και θα χ### καθιστός

Σάββατο, Ιανουαρίου 14, 2006

Τελευταία σκοπιά.

Είμαι έξω με υπηρεσιακό.

Μου απομένουν ακόμα 2 δίωρα σκοπιάς. 10-12 το βράδυ και 6-8 το πρωί.

Η τελευταία μου σκοπιά.

Φέρτε μου μια μπατανόβουρτσα να βάψω την σκοπιά ροζ!

Minor details

Μηδαμινές λεπτομέρειες που ξεχνάει ο ανθρώπινος νους. Καταλαβαίνετε.

Στην όλη φασαρία με την άδεια, "ξέχασα" να γράψω στο ταπεινό τούτο blog για εκείνη την γαστρεντερίτιδα που πέρασα. Θέμα προτεραιοτήτων βλέπετε...

Την Τρίτη ήμουν τέζα. Πυρετός, καούρες, ανακατωσούρες, ζαλάδες και κάτι τάσεις προς μμμμπλιεχ. Κομμάτια σε λλλέω, κομμάτια. Κάτι έφαγα (λέει ο γιατρός) ή ιός γαστρεντερίτιδας (ξανά λέει ο γιατρός). Ευτυχώς εξεπεράσθη ταχέως και ανυπερθέτως και την επόμενη μέρα σηκώθηκα famous grouse (perdiki). Διότι έχουμε και μια άλφα κράση.

Την Πέμπτη πήγαμε για ακτινογραφίες απολύσεως, τρομάρα μας.
Ήταν χαλασμένο το μηχάνημα, τρομάρα τους.

Αργότερα έμαθα ότι το μηχάνημα είναι χαλασμένο πάνω από δίμηνο. Έγκαιρα ενημερωμένος ο γιατρός που έγραψε το παραπεμπτικό....

Λεπτομέρεια της λεπτομέρειας: όταν πια έφτασα στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο για τις ακτινογραφίες, τότε μόνο συνειδητοποίησα ότι όπου να'ναι απολύομαι. Μέχρι εκείνη την στιγμή, η άδεια απόλυσης (πόσο μάλλον η απόλυση) ήταν έτη φωτός μακρυά μου.

Ξαφνικά όμως, συνειδητοποίησα ότι ...άρχισα να ετοιμάζομαι για την απόλυση! Είμαι στο νοσοκομείο για να βγάλω ακτινογραφίες! Wow!

Πέμπτη, Ιανουαρίου 12, 2006

Psycho killer (Talking Heads)

"Ρε συ γραφέα, εγκρίθηκε η άδειά μου;"
"Κάτσε να δούμε μισό λεπτό."

Αγωνία δευτερολέπτων.

"Ναι, εγκρίθηκε"
"Yesssssssss"
"...αλλά επιστροφή στις 3 του μηνός".
"...." (Είχα ζητήσει επιστροφή στις 5. Τον κοιτάω αποχαυνωμένος)
"...." (Με κοιτάει περιμένοντας την φλέβα στο κούτελό μου να σκάσει)
"Γιατί;"
-shoulder shrug- "Έτσι λέει εδώ ο διοικητής"

Τι λες τώρα; Απολυόμαστε Τρίτη 7 Φεβρουαρίου. Ζήτησα να γυρίσω στις 5 (Κυριακή). Ο Αντώνης ζήτησε στις 6. Και τους δύο μας έκοψε μέρες και θα μας γυρίσει 3. Παρασκευή πρωί. Προλαβαίνουμε να χρεωθούμε και όπλα. Να μετράμε 1 και σήμερα με φόντο την αποθήκη πυρομαχικών.

Όχι άλλο κάρβουνο. Θα δαγκώσω καρωτίδες. Να χέσω παλιούς και νέους. Πάλι εμείς θα σώσουμε τον λόχο με τις 2 υπηρεσίες που θα κάνουμε λίγες ώρες πριν απολυθούμε;

(....ακολουθεί μακρόσυρτος κατάλογος με πολλές και πρωτότυπες βρισιές και κατάρες. Συντάχθηκε από όλη την σειρά σε μια ενδιαφέρουσα -αν και λίγο focused- ολονυκτία...)

Αυτά όμως, χθες.

Σήμερα, πετυχαίνω (όχι με το G3) τον διοικητή έξω από το γραφείο του. Έχει όρεξη για συζήτηση, σε αντίθεση με μένα.

"μπλα μπλα μπλα και πότε γυρνάς τελικά;"

Παίρνω μούτρα παρεξηγημένης πουτάνας και βλέμμα puppy eyes.
"Μας είπατε να γυρίσουμε στις 3".
"Ρε συ στο πρώτο γραφείοοοοοο, αυτοί που είναι για 3, να γυρίσουν 5. Ακούς ρε Πέτρο;"

Ο 'Πέτρος' έχει μείνει άναυδος. Η φωνή του σπάει λίγο, κωμικά.
"Όλοι;"
"Όλοι. Εντάξει dtsomp;"
"Μάλιστα, κύριε διοικητά" (μα πως τους καταφέρνω έτσι, αφού σας είπα ότι κλαίγομαι πιο πειστικά πλέον)

Άβυσσος η ψυχή του διοικητή...

Πέμπτη, Ιανουαρίου 05, 2006

Καλή χρονιά!

Ωραία ξεκίνησε ο καινούριος χρόνος, η μια φονική ατάκα μετά την άλλη.

Πάει ο παλιός ο χρόοοονοοοος...
Με την κιθάρα επ'ώμου εντάχθηκα στην χορωδία της ταξιαρχίας με δημοκρατικές διαδικασίες ("παίζεις κιθάρα; Αύριο για πρόβα με τους άλλους"). Το δρομολόγιο ήταν ταξίαρχος, μέραρχος, νομάρχης, δήμαρχος, μητροπολίτης και ένωση αποστράτων. Κάτι σαν περιοδεύων θίασος. Μετά βέβαια ξανακαταλήξαμε στην ταξιαρχία για το encore, όπου ξαναείπαμε τα κάλαντα αλλά αυτή την φορά στην γιορτή του επιτελείου ("άστε τα κάλαντα ρε, πιάστε ένα τσιφτετέλι για τον επιτελάρχη. Από τα ζημιάρικα").

Την πρωτοχρονιά έλαβε χώρα το part II του πανηγυριού με την κοπή της βασιλόπιτας όπου ξαναείπαμε τα κάλαντα ("τίποτα άλλο έχετε να τραγουδήσετε;"). Εκτός του ότι δεν πετύχα το φλουρί (κλαψ, 10 μέρες τιμητική από τον ταξιάρχο), άκουσα τον υπεύθυνο για την χορωδία (κοτζάμ αντισυνταγματάρχης) να τρώει μια κρυάδα special από τον δίκα μου ("δώσε κάτι στους δικούς σου που ήταν στην χορωδία, ήταν πολύ καλοί", "εγώ δεν δίνω τίποτα"). Πάει και η τιμητική από την χορωδία.

Γιώτα, γιώτα, ζωή και κότα...
Ή αλλιώς, δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ'ανέβει στο κρεβάτι. Ένας χρυσοχέρης ανθυπολογαχός έριξε 2 μέρες κράτηση στο Ι3-ένοπλος-αλλά-πάντα-θαλαμοφύλακας τσιράκι του υποδιοικητή γιατί έκανε λαλακία με τα όπλα (ξαφνικά "εξαφανίστηκε" ένα όπλο στο μέτρημα) και ο διοικητής επέβαλε για άλλη μια φορά δικαιοσύνη και....... μετέτρεψε την ποινή σε 24ώρο περιορισμό. Σιγά, θα σκίσει καμιά παραλλαγή.

Παπούτσι απ'τον τόπο σου...
Οι ντόπιοι πήραν φόρα, έβαλαν όλα τα πολύπριζα στο ρεύμα και ξαφανίστηκαν το βράδυ της αλλαγής του χρόνου. Πως γίνεται όλοι οι εξοδούχοι να ήταν ντόπιοι βρε παιδί μου, τι σύμπτωση ήταν αυτή.

Εγώ πάντως είχα γερμανικό (2-4) οπότε γιόρτασα την αλλαγή του χρόνου κοιμώμενος. Μια χαρά δηλαδίς.

Τις ευχές μου σε όλους. Ελπίζω ο καινούριος χρόνος να είναι μια απέραντη παιδική χαρά για όλους σας. Για μένα πάντως θα είναι ;) By the way, 32 και βράδιασε!

ΥΓ: Συγγνώμη, για την αραιή ενημέρωση του blog. Από την μία η πεσμένη διάθεση, από την άλλη οι συνεχόμενες υπηρεσίες, που να βρεθεί κουράγιο...