99 bottles of beer on the wall...

Εορταστική η περίστασις σήμερις διότι λιγόστεψαν τα ψηφία.
99 και σήμερα. Και ως γνωστόν, αριθμός διψήφιος, πολίτης υποψήφιος.
Και στα δικά σας οι νέοι :)


Πολλά ευχαριστώ στο Νenyaki ('στωωω! :*) για το ...teleposting, διότι σήμερα τυγχάνω και τουρίτσας (σκοπός) σε γραφικό φυλάκιο της περιοχής :)

Μπρρρρρ! Κρύο!

Ωχ. Πολύ νωρίς σφίξαν τα κρύα ρε παιδιά. Ούτε ο Οκτώβριος δεν τελείωσε καλά-καλά.

Να δούμε πότε θα ανοίξουν και τα καλοριφέρ στον λόχο. Βαρέθηκα να κοιμάμαι και να ξυπνάω παγωμένος...

SMS Kettle

Ναι, το blog είναι φανταρικού περιεχομένου, αλλά εγώ computer geek γεννήθηκα και δεν προβλέπεται να αλλάξω σύντομα.

Το μάτι μου μόλις έπεσε σε ένα άρθρο του The Register για το SMS-Kettle. Καλωσορίστε την πρώτη τσαγιέρα με δικό της κινητό τηλέφωνο! Στέλνοντας ένα SMS με το κείμενο "switch on", η τσαγιέρα ανάβει και αρχίζει να ζεσταίνει ότι έχετε ρίξει μέσα.

Οι απορίες που δημιουργεί μια τέτοια είδηση πολλές. Ποια η χρησιμότητα, ποιος θα πετάξει τα λεφτά του για κάτι τέτοιο κλπ κλπ. Το βραβείο όμως για την Απορία της Χρονιάς πάει στους αρθρογράφους του Register: "do you want your kettle to have a phone number?" :-D

Εγώ μόνο να παρατηρήσω ότι το SMS-Kettle παίρνει την 1η θέση στην λίστα των πιο τελειωμένων gadget από αυτό...

ΥΓ. Σημεία των καιρών. Παλιά, όταν βλέπαμε συσκευές με πολλαπλές λειτουργίες, αναρωτιόμασταν: "καφέ κάνει";
Τώρα υπάρχει η περίπτωση να μας απαντήσουν κιόλας...

Γιατί μαμά;

Γιατί ο κόσμος δεν φοράει παραλλαγές;

Γιατί δεν ακούγεται σιωπητήριο στις 11.00 το βράδυ;

Γιατί δεν με ξυπνάει ο θαλαμοφύλακας στις 6 το πρωί;

Γιατί μπορώ να τριγυρνάω ξυπόλυτος με τις πυτζάμες όλη μέρα;

Γιατί δεν βρίσκω τα άρβυλά μου;

Γιατί δεν έχω σκοπιά;
.
.
.

Γιατί πρέπει να ξαναγυρίσω την Τρίτη στο στρατόπεδο;

NAI!

Επιτέλους σπίτι!

Η κούραση (κυρίως η ψυχολογική) έχει αρχίσει να γίνεται εμφανής στα πρόσωπα όσων ήρθαμε τον Αύγουστο και δεν έχουμε πάρει ακόμα άδεια. Κόκκινα μάτια και πόδια που σέρνονται. Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα και εμείς έχουμε τα δάκτυλά μας σταυρωμένα για την έγκριση της άδειας. Αν όλα πάνε καλά, την Τρίτη το απόγευμα θα είμαι στον δρόμο παρέα με τον Αντώνη. Pray for us.

Ακολουθεί όμορφο σκηνικό:

Χθες είχα υπηρεσία στο φυλάκιο. Γύρω-γύρω πράσινα βουνά, αποκομμένοι από τον πολιτισμό, πέντε άτομα σε ένα μικρό κτίσμα, έξω βροχή και αστραπές. Ξάπλωσα στην επάνω κουκέτα και σκεπάστηκα με το sleeping bag.

Η ομορφιά της σκηνής ήταν στην ηρεμία. Δεν υπήρχε ίχνος ανθρώπινης παρουσίας γύρω μας (σε απόσταση let's say 3 χιλιομέτρων). Δεν έχετε ιδέα πόσο σπάνιο είναι αυτό μέσα στον στρατό.

Χαλάρωσα βλέποντας την βροχή να πέφτει πάνω στο τζάμι. Το mp3 player έπαιζε το Cinnamon girl του Neil Young.

Όπως στο σπίτι.

ΥΓ 127 και σήμερα. Σε έναν μήνα σπάμε την κατοστάρα και γινόμαστε ΥΠ. Υποψήφιοι Πολίτες...