Καλή χρονιά!

Ωραία ξεκίνησε ο καινούριος χρόνος, η μια φονική ατάκα μετά την άλλη.

Πάει ο παλιός ο χρόοοονοοοος...
Με την κιθάρα επ'ώμου εντάχθηκα στην χορωδία της ταξιαρχίας με δημοκρατικές διαδικασίες ("παίζεις κιθάρα; Αύριο για πρόβα με τους άλλους"). Το δρομολόγιο ήταν ταξίαρχος, μέραρχος, νομάρχης, δήμαρχος, μητροπολίτης και ένωση αποστράτων. Κάτι σαν περιοδεύων θίασος. Μετά βέβαια ξανακαταλήξαμε στην ταξιαρχία για το encore, όπου ξαναείπαμε τα κάλαντα αλλά αυτή την φορά στην γιορτή του επιτελείου ("άστε τα κάλαντα ρε, πιάστε ένα τσιφτετέλι για τον επιτελάρχη. Από τα ζημιάρικα").

Την πρωτοχρονιά έλαβε χώρα το part II του πανηγυριού με την κοπή της βασιλόπιτας όπου ξαναείπαμε τα κάλαντα ("τίποτα άλλο έχετε να τραγουδήσετε;"). Εκτός του ότι δεν πετύχα το φλουρί (κλαψ, 10 μέρες τιμητική από τον ταξιάρχο), άκουσα τον υπεύθυνο για την χορωδία (κοτζάμ αντισυνταγματάρχης) να τρώει μια κρυάδα special από τον δίκα μου ("δώσε κάτι στους δικούς σου που ήταν στην χορωδία, ήταν πολύ καλοί", "εγώ δεν δίνω τίποτα"). Πάει και η τιμητική από την χορωδία.

Γιώτα, γιώτα, ζωή και κότα...
Ή αλλιώς, δώσε θάρρος στον χωριάτη, να σ'ανέβει στο κρεβάτι. Ένας χρυσοχέρης ανθυπολογαχός έριξε 2 μέρες κράτηση στο Ι3-ένοπλος-αλλά-πάντα-θαλαμοφύλακας τσιράκι του υποδιοικητή γιατί έκανε λαλακία με τα όπλα (ξαφνικά "εξαφανίστηκε" ένα όπλο στο μέτρημα) και ο διοικητής επέβαλε για άλλη μια φορά δικαιοσύνη και....... μετέτρεψε την ποινή σε 24ώρο περιορισμό. Σιγά, θα σκίσει καμιά παραλλαγή.

Παπούτσι απ'τον τόπο σου...
Οι ντόπιοι πήραν φόρα, έβαλαν όλα τα πολύπριζα στο ρεύμα και ξαφανίστηκαν το βράδυ της αλλαγής του χρόνου. Πως γίνεται όλοι οι εξοδούχοι να ήταν ντόπιοι βρε παιδί μου, τι σύμπτωση ήταν αυτή.

Εγώ πάντως είχα γερμανικό (2-4) οπότε γιόρτασα την αλλαγή του χρόνου κοιμώμενος. Μια χαρά δηλαδίς.

Τις ευχές μου σε όλους. Ελπίζω ο καινούριος χρόνος να είναι μια απέραντη παιδική χαρά για όλους σας. Για μένα πάντως θα είναι ;) By the way, 32 και βράδιασε!

ΥΓ: Συγγνώμη, για την αραιή ενημέρωση του blog. Από την μία η πεσμένη διάθεση, από την άλλη οι συνεχόμενες υπηρεσίες, που να βρεθεί κουράγιο...