Η ψυχολογία στο πάτωμα

Και δεν φταίει μόνο ότι τελειώνει η άδεια.

Βλέπω τα ισοθερμικά που αγόρασα για τις παγωμένες σκοπιές και σφίγγεται το στομάχι μου. Αναλογίζομαι το δίλημμα "μεταπτυχιακό ή δουλειά" και εκνευρίζομαι. Ακούω την μάνα μου που ταλαιπωρείται με το ένα χέρι στον γύψο και αγχώνομαι. Σκέφτομαι την κουκλίτσα μου που αφήνω πίσω και καταπιέζομαι.

....συν -φυσικά- την συνήθη ανοησία που με περιμένει στο στρατόπεδο.

Σκατά.