Thinking...

...ότι τα σαββατοκύριακα είναι οι καλύτερες μέρες στον στρατό. Ησυχία, μπόλικος χρόνος για ύπνο αλλά και για έξοδο, καθόλου αγγαρείες. Χρόνος για προσωπική αναδιοργάνωση και ξεκούραση. Επίσης χρόνος για διάβασμα.

...ότι το πολύ το thinking δεν κάνει καλό. Ξυπνάς και αρχίζεις πάλι τα "τι κάνω εγώ εδώ πέρα γαμώ την τρέλα μου" και τέτοια.

...ότι δεν είναι όλοι οι ΕΠΟΠ χαραμοφάηδες και καθίκια. Αλλά αυτοί που είναι, καλύπτουν και τους υπόλοιπους. Από την μία παίρνουν 1000 ευρώ τον μήνα για υποψία εργασίας και από την άλλη τρώνε ακόμα και το φαγητό του φαντάρου (κυριολεκτικά, αφού η ποικιλία που παραγγείλαμε στο φυλάκιο ξαφανίστηκε πριν καν την δούμε).

...ότι ορισμένοι αξιωματικοί πατάνε επί πτωμάτων για να κάνουν την δουλειά τους.

...ότι οι ανώτεροι αξιωματικοί πραγματικά δεν έχουν καμιά επαφή με την πραγματικότητα του στρατοπέδου.

...ότι είναι μόνο 84!

...ότι προχθές ένας νέος με αποκάλεσε "λέουρα" και έψαχνα αριστερά-δεξιά να δω ποιον λέει. Δεν το συνειδητοποίησα ακόμα ότι είμαι σειρά απολύσεως...