Υποτονικότητα

Οι τελευταίες μέρες (από το προηγούμενο ποστ...) πέρασαν ανώδυνα. Μάλλον ευθύνεται η αφασία και ο "κατεβασμένος γενικός", μιας και δεν θυμάμαι και πολλά-πολλά.

Λίγο ενδιαφέρον είχε η τελευταία βδομάδα. Δώσαμε άλλη μια φορά το αίμα μας για την πατρίδα, υποδεχτήκαμε τα νεούδια (293 λελέ, 300 και βάλε) και παλέψαμε με τον επιλοχία και τα μαγειρέματά του στις υπηρεσίες, ανεβάσαμε πίεση με τους γιωτάδες θαλαμοφύλακες. Αξολουθούν κάποιες σκέψεις και ερωτηματικά:

"Ι3 άοπλος, δυσπροσαρμοστία". Ένα 19χρονο παλικαράκι που μας ήρθε μόλις το Σάββατο. Βλέμμα απλανές, τσιγάρο στο χέρι, λίγα λόγια, αργές κινήσεις. Ψυχολογικά προβλήματα; Το πιο πιθανόν. Κι αν ναι, εδώ πάνω βρήκαν να τον στείλουν;

"Μια που θα πάρεις άδεια, πρέπει να σε χώσουμε". Τάδε έφη επιλοχίας, μεταξύ αστείου και σοβαρού. Γιατί ρε φίλε, οι υπόλοιποι δεν θα πάρουν άδεια; Ευτυχώς συμμορφώθηκε γρήγορα (έχουν βελτιωθεί τα persuasion skillz μου - κλαίγομαι πιο πειστικά πλέον :Ρ ).

Άοπλος θαλαμοφύλακας το βράδυ, γραφέας στην ταξιαρχία το πρωί. Και δεν την παλεύει. Βρε άντε για καμιά σκοπιά στους 0 βαθμούς (ακόμα δεν πιάσαν τα γερά τα κρύα) να συνέλθεις.

Άσε το άλλο. Με τσίμπησε ο διοικητής για την "μπάντα" που θα πει τα κάλαντα στον ταξίαρχο. Σαν την αγγελία. "Μουσικός, παίζει σφυρίχτρα, ζητάει συγκρότημα".