Παρασκευή, Μαΐου 27, 2005

Η ζούγκλα

Κεντρική πύλη. Σκοπιά 12-2. Σου μένει σχεδόν μια ώρα ακόμα. Βαριέσαι και νομίζεις ότι είσαι μόνος σου.

ΝΟΜΙΖΕΙΣ.

Σιγά-σιγά εντοπίζεις το ποντίκι (κανονικό, όχι από αυτά με τα τζόκευ) που κουνάει τον κάδο σκουπιδιών όπως ψαχουλεύει για κάτι να φάει. Και τον λαγό που περνάει κουνιστός και λυγιστός μπροστά από την πύλη, διασχίζει τον δρόμο σαν να μην είσαι εκεί (εγγεγραμμένος στα μητρώα). Τα σκιουράκια σουλατσάρουν πάνω κάτω στα δέντρα, κάνοντας κάθετα σπριντ.

Η ζωή συνεχίζει την κανονική της ροή. Όλοι γύρω σου έχουν ζωή.

Εσύ στέκεσαι όρθιος για δύο ώρες, αρματωμένος σαν αστακός, περιμένοντας να σε αλλάξει ο επόμενος που θα βλέπει τα σκιουράκια.

Και ξαφνικά, αναρωτιέσαι...

..."πόσο πιο ηλίθιος μπορώ να νιώσω;" :-P