Αφού σε χαλάει, γιατί το πίνεις;

Ξαφνικά, η άδεια εξαφανίστηκε. Που στο διάολο πήγαν τόσες μέρες; Τόσο γρήγορα περνάει ο καιρός στην απ'έξω; Γι'αυτό όλοι μου λένε ότι "πωπω, πότε πέρασε τόσος καιρός" και άλλα τέτοια παρήγορα.

Ε όχι και πότε πέρασε ο καιρός! Ο έξω κόσμος έχει δουλειές, διασκέδαση, φαγητό, ύπνο, τηλεόραση, ραδιόφωνο, καφέδες, επισκέψεις και πολλά πολλά ακόμα. Τα μισά να προσπαθήσει να κάνει, φεύγει μια βδομάδα. Μέσα στο στρατόπεδο, θα ξυπνήσεις στις 6.30 και θα κοιμηθείς στις 10.30 (αν είσαι τυχερός). Στο ενδιάμεσο, και σε αντίθεση με την εντύπωση που έχουν οι απέξω, οι ώρες δεν περνάνε αργά και βασανιστικά. Απλά, δεν περνάνε. Τελεία. Όση ώρα και να το κοιτάς το ρολόι, πάλι 10.13 θα δείχνει.

Έτσι και οι μέρες. Εσύ αγαπητό μου ημερολόγιο μπορείς να πεις ότι οι μέρες πέρασαν και ούτε που τις καταλάβες. Εγώ από την άλλη θα σου πω ότι λες λαλακίες. Πάρ'το χαμπάρι: οι μέρες στον στρατό δεν περνάνε. Κάθε μέρα την αισθάνεσαι για τρεις-τέσσερις. "Διαστρεβλώσεις χωροχρόνου ο Ε.Σ. Επιμηκύνουμε την μονάδα χρόνου της αρεσκείας σας σε διαστάσεις που δεν έχετε ξαναδεί".

Όταν βλέπετε έναν φαντάρο, μην του λέτε "βρε πως πέρασε ο καιρός". Αυτός θα κουνήσει το κεφάλι, θα μουρμουρήσει κάτι και από μέσα του θα σκέφτεται κάτι σε "δεν μας παρατάς και εσύ κι ο γρύλος σου"...

Με χαλάει που πρέπει να ξαναμπώ στο στρατόπεδο. Πολύ.

Τώρα ακολουθεί το άσχετο παραλήρημα της σημερινής καταχώρησης:

Βρε άι σιχτίρ χαμουτζήδες! Ας το λέμε και μπουγάτσα με γύρο, δεν με νοιάζει, γελάτε όσο θέλετε, εγώ ξέρω ότι έπρεπε να κάνω 650 χιλιόμετρα προς βορρά για να φάω φαί της προκοπής (και δεν εννοώ το αυτονόητο, δηλαδή της μαμ-μαμ-μαμάς) και να πιω το εξαιρετικά δυσεύρετο είδος κρασιού που απαντάται μόνο σε μοναστήρια τυφλών Εβραίων βουδιστών και λέγεται.... ρετσίνα.

Και αί σιχτίρ επίσης για το μέγεθος του πιτόγυρου. Τι είναι αυτά ρεεε; Γύρο ζήτησα, όχι μπρελόκ!


Άκου εκεί... "πως πέρασε ο καιρός"... τι λε ρε...