Η ψυχολογία στο πάτωμα
Και δεν φταίει μόνο ότι τελειώνει η άδεια.
Βλέπω τα ισοθερμικά που αγόρασα για τις παγωμένες σκοπιές και σφίγγεται το στομάχι μου. Αναλογίζομαι το δίλημμα "μεταπτυχιακό ή δουλειά" και εκνευρίζομαι. Ακούω την μάνα μου που ταλαιπωρείται με το ένα χέρι στον γύψο και αγχώνομαι. Σκέφτομαι την κουκλίτσα μου που αφήνω πίσω και καταπιέζομαι.
....συν -φυσικά- την συνήθη ανοησία που με περιμένει στο στρατόπεδο.
Σκατά.
8 Comments:
Κουράγιο!
76;
73! :)
:D
....70 ?
69!
68 και νύχτωσε δηλαδή... :D
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
μεταπτυχιακό... αν τα οικονομικά σου είναι ΟΚ. Μετά μια ζωή θα δουλέυεις. Σου μιλάω εκ πείρας. Τελείωσα φανταρικό αμέσως μετά το πτυχίο. Μετά λίγη όρεξη για σπουδές. Κι όμως ξενιτεύτηκα, ζορίστηκα, αλλά δεν το μετάνιωσα...
Αν θέλεις βοήθεια ή περισσότερες πληροφορίες let me know. Καλό κουράγιο.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home