Πίσω στο μαντρί...

Σκληρή η επιστροφή στο στράτευμα. Το πρωϊνό ξύπνημα μου φάνηκε πιο δύσκολο και από την πρώτη μέρα. Ξεσυνήθισα για τα καλά μου φαίνεται. Και να φανταστείς ότι στην πρώτη άδεια σχεδόν χαιρόμουν που είχα γυρίσει. Δεν ξέρω γιατί αλλά ...πολλή στραβομάρα σήμερα. Όπως λέει και η σχετική ατάκα του θαλάμου "με έχει πάρει από κάτω ο στρατός.".

(Η ατάκα είναι ευρέως χρησιμοποιούμενη, ειδικά ως απάντηση σε ερωτήσεις του τύπου "ποιος άφησε ψίχουλα στο κρεβάτι μου", όπου και προκαλεί μια έκφραση απόγνωση στο πρόσωπο του ερωτόντα :) )

Αιμοδοσία σήμερα. Το είχα ξεχάσει τελείως και ψιλοχάρηκα όταν μου το θύμισαν. Αιμοδοσία = 4 μέρες τιμητική άδεια από την μονάδα που θα πας (ΑΝ στην δώσουν όμως) και 1 μέρα ελεύθερος υπηρεσίας. Αυτό το Ε.Υ. με άρεσε πάρα πολύ. Δεν ήξερα τι είναι, αλλά τώρα μπορώ να εκφραστώ ελεύεθερα: μιλάμε για αδυσώπητο ξαπλάρισμα. Ωραία πράγματα.

Κατά τα άλλα, περιμένουμε τις ειδικότητές μας. Μάλλον για σκαπανέα με βλέπω, δηλαδή κι άλλη παραμονή στο Ναύπλιο. Αναμένουμε...